ستایش خداوند پاک و رحیم          خداوند جنت, خدای جحیم

الا ای به کـار  جـهان  غـرق  وگیر         به جز حق تو در دل خدایی مگیر

بدان ای عزیزم که دنیا فـنـاسـت         همه دار دنیا غم و غصه هاست

وداع  کـرده   دنـیـا  ز جـنبندگان          فرو برده در خویش بس بندگان

براه آی و تـوشه در  این   ره  ببند          بجز حق به  دیگر کسی دل مبند

که دار جهان عرصه ی جنگ هاست          میان سـتم , ظلم  و حـق و وفـاسـت

برنده   بهشت   برین   می  بـرد          عقب مانده درد آتشین می خرد

چو توشه  گزینی  ز  نیک  جهان          عمل خیر سازی و روشن روان

مترس از عذاب  و مشو نا  امید          توکل به حق کن بر او بند امید

بدان آنکه را حق نشد یار او          نباشد  ز باطل جدا کار او

چراغ هدایت  چو او را  نیافت           به راه ضلالت بخواهد شتافت

بترس از هوا و  هوس های   پست           پرستش مکن نَفسِ شیطان پرست

ز آمـال   دورت   مکُن  پـیـروی         که از راه دانش به بیرون روی

ز بَس  پندها  در پَس   نکته  ها ست          چو  گیری تو پندی از آنها رواست